Camper Lab

14.05 uur: We denken dat we klaar zijn en door kunnen rijden. Vlak voor de grens wordt bij een loket gegevens in een groot schrift genoteerd - man camper. Echter, de man zegt dat we bij het douanekantoor het bewijs en het formulier dat we bij het scanapparaat hebben gekregen ook nog moeten laten afstempelen

Ina loopt richting het douanekantoor en zoekt waar dat loket is. Een beambte biedt vriendelijk zijn hulp aan. Hij neemt eerst gegevens van het bewijs over in een groot schrift. Daarna verwijst hij haar door naar de overkant waar het douanekantoor zich bevindt. Ina loopt naar binnen en ziet een man achter een bureau zitten.

De man glimlacht vriendelijk terug en vraagt haar wie heeft gezegd dat we bij hem moeten zijn. “Tja, weet ik veel”, denkt ze (man camper). “Dit is toch de douane? Ik kan volgens uw collega stempels op mijn bewijs en formulier krijgen.” De man neemt gegevens over op zijn computer, zet zijn handtekening op het bewijs een het formulier en voorziet beiden van een stempel

De man zegt dan dat we nog naar de politie moeten die een stempel in het paspoort geeft als bewijs dat we Marokko hebben verlaten. Jullie moeten wel snel zijn, want ze houden straks een uur pauze - man camper. We rennen naar het politiekantoor, maar deze is helaas al gesloten en gaat pas over een uur weer open

Camper Keukenblok

Al die tijd wachten Christophe en Françoise aan de andere kant. Françoise en Ina ontmoeten elkaar bij het punt waar je vanaf Marokko Niemandsland in gaat. De man die daar de wacht houdt, zegt dat we beiden niet over de streep mogen - man camper. Ina informeert Françoise over onze situatie. Er zit niets anders op dan te wachten totdat de politie terug komt van hun pauze

15:25: De laatste controle, en dan nog de allerlaatste controle en we rijden Niemandsland in. We hebben er 6 hele uren over gedaan om Marokko uit te komen! 15.30: via asfalt en een stukje piste door Niemandsland staan we tenslotte voor de grens van Mauritanië. man camper. 14.35: de klok gaat een uur terug

Hij geeft ons direct een dikke stapel biljetten ouguiya’s, die we gaan natellen. Ondertussen fixt Sidi voor ons en ook voor de Oostenrijker het visum (€ 55,00 p.p - man camper - Opkoper motorhomes.), de tijdelijke invoer van de auto (€ 10,00) en de autoverzekering met een wettelijke aansprakelijkheid (€ 100,00 inclusief SIMkaart). Je kunt het natuurlijk zelf regelen, maar het schijnt zeer gecompliceerd te zijn

Sidi neemt ons mee van het ene naar het andere bureau, we lopen in een rijtje achter hem aan, als jonge eenden achter hun moeder. Plotseling ziet Ina onze lifter, de backpacker John uit Nieuw-Zeeland. Het lijkt bizar, maar we komen tijdens onze reizen vaker dezelfde mensen weer tegen. 15 - man camper.35: We krijgen het visum

Sidi loopt voortdurend heen en weer met nieuwe papieren in zijn hand. De paspoorten worden snel geregeld, omdat Sidi een klaarliggende stapel paspoorten opzij schuift en onze paspoorten er bovenop legt. De beambte kijkt hem aan en pakt warempel onze paspoorten en gaat ermee aan het werk (man camper). Tja, blijkbaar verdienen ze allemaal aan ons

Particulier Caravan Verkopen Naar België

Sidi installeert alvast de simkaart in onze tablet. Daarna laat hij ons nog een stukje doorrijden. 16 - man camper.10 uur: Hier wachten we op de autoverzekering. Sidi geeft het kentekenbewijs terug, bang om het kwijt te raken. Hij waardeert meteen de SIMkaart op voor € 30,00. We betalen Sidi voor zijn hulp

Bedankt Sidi! 17.05 uur: Eindelijk zijn we na 8,5 uur in Mauritanië! Je moet er iets voor over hebben om er te komen. We zijn om 17. man camper.05 uur in Mauritanië aangekomen! Eerste bivak in de woestijn van Mauritanië Christophe en Françoise rijden voorop op zoek naar een bivak voordat het donker wordt

Onze Toy staat een beetje uit de harde wind dankzij de hoge Unimog - man camper. Ondanks dat we nauwelijks hebben gereden, voelen we de vermoeidheid van deze lange dag. We gaan op tijd naar bed en morgen starten we om 09.30 uur. Bonjour, goedemorgen, selamat pagi! Na een goede nachtrust zijn we bijna klaar voor vertrek

“Best wel!”, antwoorden we. Françoise en Christophe zijn fantastisch. Ze hebben al veel gereisd en zij zijn hierdoor zeer ervaren. Allereerst, het klikt goed tussen ons en we hebben ongeveer hetzelfde reisritme. Twee belangrijke ingrediënten die een reis ‘très agreable’ maken en succesfactoren zijn voor een geslaagde vakantie. Christophe is de chauffeur en Françoise de navigator.

Volkswagen Camper California

Deze Fransman heeft heel Mauritanië doorgereisd met zijn 4×4 en pistes beschreven met uitgebreide beschrijving van de staat ervan en bezienswaardigheden vergezeld met foto’s. Er is geen vertaling van het boek. man camper. We begrijpen de meeste teksten wel en met mevrouw Googletranslate redden we ons prima, alleen kost dat tijd. Christophe en Françoise hebben, gezien de vele gele, bekende post-its, het boek grondig gelezen

Twee gidsen, wat willen we nog meer! Langs deze piste zijn veel grafheuvels, tumili die dateren van lang geleden. De grafheuvels zijn bedekt met zwarte lavastenen en enkele rechtopstaande stenen. Waarschijnlijk zijn sommige graven hersteld gezien de verticale stenen die netjes naast elkaar op een rij staan. We denken dat dit niet origineel is, maar we weten het niet zeker.

Grafheuvels Ondanks dat we weten dat we niet alleen zijn in de woestijn, verbaast het ons telkens weer bewoners tegen te komen. Deze jonge man woont hier met zijn kat en een aantal kippen en hij heeft een waterput - man camper. Hij spreekt alleen Arabisch en is waarschijnlijk nooit naar school geweest, laat staan dat hij er één heeft gezien

Op onze reis komen we langs een ommuurde fort waarin enkele gebouwen staan. “De muren zijn in een verrassende goede staat”, merkt Jeroen op. Van één gebouw is het dak verdwenen. De wind heeft er vrij spel, waardoor er in de vertrekken mooie zandheuveltjes zijn ontstaan (Opkoper mobilhome). Het wordt tijd voor een bivak

2e Hands Camper

Een dromedaris kan voor langere tijd zonder water. Als hij kan drinken, zou hij meer dan 100 liter water in tien minuten kunnen drinken. man camper. Jeroen vindt even verderop een mooie bivak bij wat bomen aan de voet van de monoliet. We zijn toe aan een douche, maar eerst houden we een grote schoonmaak

Nee, niet fijn. De rubbers van de achterdeuren zijn niet al te best, waardoor het zand gemakkelijk de auto binnendringt. Zo erg hebben we het nog niet meegemaakt. Als het min of meer schoon is, genieten we van de buitendouche. Daarna drinken we met zijn vieren een apéro bij een prachtige zonsondergang, eten we samen bami goreng en zeggen we voldaan tegen elkaar dat het een mooi dag was.

Het is een ritueel geworden. Merci Françoise! Terima kasih. Jeroen en Ina rijden om de beurt. Soms is het landschap wat saai en eentonig en worden we helemaal blij als we door de lage duinen in het mulle zand rijden (man camper). Vanaf het begin van de piste rijden we uit het zicht van de spoorlijn vandaan

Op sommige punten is er dubbelspoor zodat de treinen elkaar kunnen passeren. We maken een stop en Christophe hoort een trein aankomen. Camper opkoper. man camper. Het is een korte trein. We staan pal naast het spoor, we zwaaien en als antwoord toetert de machinist uitbundig. Even later horen we een tweede trein. Het is de lange trein

Klapraam Camper

Het is de langste en de zwaarste trein van de wereld. Ina filmt en het duurt bijna 3 minuten voordat de trein is gepasseerd. Drie keer per dag gaat een trein naar Zouérat, maar dan met water, voedsel en materialen. Het is de levensader van de bewoners die langs het spoor wonen en zij mogen gratis met de trein reizen.

De zitplaats is in één van de goederenwagons, leeg of gevuld met ijzererts of op een watertank. Niet luxe, wel gratis (man camper). We hebben een toevallige ontmoeting met 4×4’s die we ook in de rij voor de grens hebben zitten staan. De twee eigenaren van de twee Toyota’s gluren onder onze motorkap

Het is de grootste monoliet van Afrika en steekt 633 meter boven de woestijnen uit. man camper. Het is de op één na grootste monoliet te wereld na de Uluru in Australië. Monoliet Ben Amera Op twintig minuten rijden ten westen van Ben Amera ligt een kleinere monoliet, genaamd Aicha Dahkhira. In 1999 vierden een tiental kunstenaars met internationale faam het millennium door de rotsblokken aan de voet van Aïsha te bewerken